Het kersvers ingerichte kantoorgebouw van het domoticabedrijf Duotecno in Brugge wil vooral beleving oproepen. SheCi.be architecten slaagde er wonderwel in geslaagd om zakelijkheid en experience op wonderlijke wijze te mixen. Come and see the office!
De ontvangstruimte is hoog en ruimtelijk gestoffeerd met een knalrode Porsche Targa 911 als blinkende teaser voor het verlangende blik. Aan de wand een monumentale foto van een woud van bomen. “We hebben het gebouw casco gekocht en moesten zelf zorgen voor de inrichting”, zegt de bestuurder van het bedrijf Burt Eeckhout. Samen met zijn zakenpartner Peter Gitsels, bespelen ze met topoplossingen de high end markt op het terrein van de domotica. En dat straalt ook af van de kantoorinrichting. Dat hij daarvoor in zee ging met SheCi.be architecten is geen toeval, temeer omdat interieurarchitect Sebastiaan Van Damme de domotica-oplossingen van het huis als zijn broekzak kent. Sinds kort kan men bij Duotecno ook voor verlichting (Xillo) terecht, het gaat om bloedmooie trimless inbouwspots. En zo maakt het huis zich op om ook op dit terrein wereldwijd te scoren.
Interieurarchitect Van Damme is een pietje precies, behept met een ongelooflijk scherp oog voor details die we ook al mochten smaken in andere realisaties van zijn hand.
De indeling van het gebouw is tweedelig opgevat, een logica zo helder als het zuiverste bronwater. Op de gelijkvloerse verdieping is er de ontvangst, productie en ontwikkeling van nieuwe en schone technologie. Verder is er op de begane grond een transparante trainingsruimte. Groot, ruim en strak vormgegeven met een op een display gemonteerd oplichtend surrealistisch fotobeeld van erotiserende bosfiguren. De kunstenaar Jean Van Cleemput haakte mooi in op de context. Zonder meer is het kamerhoge beeld een speels en surrealistische blikvanger dat te denken geeft en elke bezoeker wat onverwachts overvalt.
Het thema bos binnen het kantoor is niet zomaar uit de lucht komen dwarrelen. De KMO-zone maakte voorheen deel uit van het Lappersfortbos. Een deel van het 17 hectare grote bos stond al sinds de jaren zeventig ingekleurd als industriegebied. De symboliek van de bosthematiek in het gebouw laat zich raden en is dus niet zomaar een gratuit geintje.
De aanblik van het interieur is open en transparant en nodigt uit tot verkenning.
In de gang voorbij de koffiehoek en de gesloten werkplekken met glazen wanden in slanke frames, staat een ruwe boomstam met klimijzers. De aanschaf van de boom had nogal wat voeten in de aarde, een heel verhaal op zich. Het was bij de installering toch even spannend of de boom er al dan niet zou komen. Uiteindelijk kwam de boom net op tijd en staat hij vandaag op een strategische plek, en wel zo dat medewerkers via de stam snel de verdieping bereiken vlak voor de werkkamers van de twee hoofdmanagers mogen afstappen. “Het voelt goed aan als je een paar keer de boom hebt genomen”, zegt manager Peter Gitsels. Iedereen in huis gaat wel een keertje de klimijzers op en af. De boom staat er niet voor de show.
In de strakke heldere omgeving van dit kantoor, vormt de boom een opzichtig orgelpunt. Wie hier binnenkomt vergeet nooit meer de naam van het bedrijf. Dat is natuurlijk slim gezien. Gezien worden is in de business belangrijk. Het contrast tussen de industriële materialen, de gladde witte artificiële afwerking en de ruwe bast, vormen gezamenlijk een heerlijk visueel spektakel. De boom overtreft alle dimensies en roept alweer het surrealisme in het geheugen.
Op het schilderij De Luisterkamer uit 1952 van René Magritte zien we een appel in een te kleine kamer waardoor de appel een buitengewoon aureool krijgt. De aanwezigheid van de klimboom bezit een overvallend effect en bepaalt duidelijk de DNA-structuur van kantoor en bedrijf. Evenwel creëerde de interieurarchitect een evenwichtige architectuur door andere aandachtstrekkers.
Zo is het lichtplan tot in de puntjes uitgekiend: direct, indirect licht alsook elegante lichtlijnen, zetten de toon en determineren de inwendige architectuur. In de trainingsruimte genereren indirect en direct licht voor ongekende kleurnuances. Neem daar het omarmende groen bij van de omgeving, dan klopt dit plaatje naar kleurstelling als een bus. Organiseerde Sebastiaan Van Damme een serene en zakelijke werksfeer voor onderzoek en productie, dan schakelde hij op de verdieping over op een sfeer van bijna tastbaar licht en nobele materialen. In de grote open ruimte ondervinden architecten en consumenten aan den lijve wat het bedrijf in petto heeft. Een omgeving in een warme strakke taal gehuld. Een mooie open haard afgezoomd met bare wood nodigt uit voor een informeel gesprek. Het ruige hout uit de Amerikaanse prairies lonkt stoer, stevig en krachtig en refereert aan de pionierstijd toen huifkarren nog bon ton waren.
De Amerikaanse dichter Walt Whiteman schreef de bundel Leaves of Grass, een titel die perfect harmoniseert bij deze houtsoort. Het is verrukkelijk rustgevend, een heuse mijmerplek zo in de nabijheid van likkende vlammen. Dit alles combineert Van Damme met een lekkere luie zithoek waarin je diep en behaaglijk in wegzakt.
Geluid, kleur, schakelaars, touchscreens vinden er bescheiden hun weg naar de wanden. Tegen het plafond sieren trimless inbouwspots, verleidelijk mooi en vooral heel architecturaal. Van Damme schiep een smaakmakende ambiance om de snelle en zuivere technologie optimaal te serveren. In deze grote ontvangstruimte komen de mooiste materialen tot hun recht, zoals de immense bar met het machtige blad van lichtgevende cararamarmer. Een vliegdenschip van natuursteen, geaderd marmer, bijna eindeloos en goddelijk zwevend in de ruimte badend in ademloos ledlicht. Het toilet op deze verdieping is afgewerkt met het al even nobele calacatta marmer. Zo mooi en sierlijk geaderd alsof we naar een schilderij van de Amerikaanse Clifford Still staren. En dan de granieten toegangsdeur tot het toilet: imposant en bonkig, tegelijkertijd zo gewichtloos en elegant. Pure sensatie van graniet luisterend naar Emperador Black van het gerenommeerde huis Potier. Een absolute blikvanger zo krachtig de toon zettend in een universum van actuele supersonische technologie.
Tekst: Philip Willaert
Maar wat het oog niet ziet en weet zijn de onzichtbare ruimtes. De researchafdelingen zijn op zich transparant, al zijn de werkplekken bewust aan het oog onttrokken. Een kwestie om al te gretige ogen te weren. De koffiehoek huist onzichtbaar achter twee praktische schuifdeuren waarachter wat verder de toiletten zich schuilhouden en een sneeuwwitte ruimte de bezoeker toelaat zich genoegzaam te spiegelen en de handen te wassen. Welkom in de oneindige wereld van Alice in Wonderland! Ook in de opleidingsruimte creëerde Van Damme een onzichtbare plek om les- en demonstratiemateriaal op te bergen. Alles heeft op het plan zijn plek, niks is zomaar met de natte vinger geconfigureerd. De aanblik van dit alles is het visitekaartje van het bedrijf, een vorm van bedrijfscommunicatie conform de waarden en de missie. De uitstraling geeft weer waar het bedrijf naar toe wilt en waar het voor staat. De wereldspeler mikt op alle vlakken zeer hoog en dat is nu precies wat interieurarchitect Sebastiaan Van Damme zo goed heeft begrepen.
