Cindy Taelman is architect, Sebastiaan Van Damme interieurarchitect.
Beiden omarmen de architectuur en hebben elkaar in deze discipline perfect gevonden. Een ontwerpteam zoals je er maar zelden ontmoet. Dat leest de aandachtige bezoeker af uit de detaillering, daar gaat bezieling vanuit en spreekt vormelijke verfijning de boventoon. De passie voor het vak zit in hun taal gebeiteld.
Sebastiaan wijst ons op de vele opties en keuzes die architectuur te bieden heeft. Zo attendeert hij ons op de onzichtbare frames van de aluminium ramen, ze zijn er wel maar subtiel uit het gezichtsveld gehaald waardoor de glasvlakken nog meer continuïteit en onafhankelijkheid suggereren. Het is typerend voor dit bureau hoe elke lijn naadloos in het concept past, maar zelfs dit cliché geeft dit nog te weinig aan. Vooral het aandachtige oog doet hier ontdekkingen.
Het verhaal van SheCi.be reflecteert zich in de architectuur en is op sommige punten zelfs sterk autobiografisch getint.
Sebastiaan komt uit een geslacht van ondernemers. De tafel in de spreekkamer – vergaderruimte is een erfstuk van zijn vader. Het warme hout binnen de bijna aseptische ambiance springt zo in het oog. Ze vormt en prettige dissonante noot binnen het geheel, leuk gecombineerd met de bijbehorende stoelen. Hier schuilt het verhaal van Sebastiaan. “Mijn vader had een bedrijf van houtgelijmde spanten. Als jong ventje liep ik al vroeg in het houtbedrijf rond. Ik was erdoor geboeid.” Die liefde voor “hout” is hem bijgebleven en dat laat zich ook gevoelen in de afwerking van het interieur waar zorg en grote aandacht aan het kleinste detail is besteed.
Cindy leerde Sebastiaan kennen tijdens haar studies aan het Sint-Lukas in Gent. In 2002 studeerde ze af als architect, terwijl Sebastiaan intussen de overstap had gemaakt naar de interieurafdeling van de Bijlokecampus in Gent. Hoewel Cindy de roots niet van thuis mee kreeg, was de keuze voor de architectuurrichting snel gemaakt. Doorheen de studietijd en erna verkende het duo tijdens mototrips of op doorreis verschillende architecturale musea, cultuursteden en mooie natuurplekjes. Een eerste grondige verbouwing van hun eerste stekplekje, het ontwerpen van een doghouse voor hun eerste gezinsuitbreiding, de eerste contacten met wedstrijdburo’s om mee te werken aan ontwerpen / visualisatiebeelden. Al gauw maakte Sebastiaan de overstap naar een zelfstandig statuut als interieurarchitect. De eerste verbouwingswerken rolden binnen. Na een periode van stage en ervaring, was het ook tijd voor Cindy om de stap naar het zelfstandig bestaan in te gaan.
Vandaag vullen de twee echtelingen elkaar heel goed aan in de vormelijke en architecturale aanpak van de opdrachten. Die zijn op zijn minst bijzonder en getuigen van een soms bijna onmenselijke fijnheid.
In hun eigen kijkwoning te Aalter, gelegen te midden al het groen, is er niet alleen de liefde voor de architectuur die zich op deze plek openbaart, er is ook het spel van ingetogenheid en het dagelijkse leven samen met de twee opgroeiende kinderen. Terwijl de mannen des huizes voor de nodige ophef en warme ambiance zorgen, probeert de enige vrouw in huis de nodige rust in het huiselijke nest te trotseren. Het wonen en werken, als aparte configuratie ontwerpen, maar mentaal beiden altijd en overal aanwezig met familiegeluk als centraal baken.
Beide zonen zijn gedreven door voetbal, zoals de papa. De creatieve toetsen zijn reeds terug te vinden in de kunstwerkjes van op school, en het opgaan in de fantasiewereld van de lego. Ipad, het bespelen van spelconsoles en het bedienen van de domotica in de kijkwoning zijn voor de oudste geen probleem meer en de eerste stap naar de virtuele wereld is gemaakt in sketchup.
In de kijkwoning worden verschillende gezinsportretten geëtaleerd als erkenning van gastvrijheid en vertrouwelijkheid. Zo wordt het oog van de bezoeker bij het binnenkomen via de rode voordeur onmiddellijk geleid naar een theatraal verwelkomend canvasdoek opgehangen aan een witte wand die de achterliggende ruimte nog even verscholen houdt voor de bezoeker. Een teken aan de wand die openbaart wie hier woont. Doorheen de woning worden portretkaders opgesteld van belangrijke gezinsmomenten zoals communiefeest of een mooie strandvakantie. Op de verdieping bevindt zich een levensgroot spandoek als panoramawand van gezin in actie, lopend op de zeelijn aan hun geliefkoosde Belgische kust. Met de voorliggende loopband, maakt dit het plaatje compleet.
Voor dergelijke fotoreportages maken de bewoners graag gebruik van dezelfde fotograaf, of liever fotografen want dat maakt de foto’s juist zo uniek en spontaan. Twee fotografen die de focus tijdens het fotograferen verleggen waardoor je op beeld komt, wie je echt bent. (www.upshotphotography.be)
Architectuur, interieur, kunst en fotografie: alle disciplines zijn erg complementair aanwezig in de woning, dit gecombineerd met sfeer, details, emotie en gezelligheid.
De kijkwoning wordt geleefd en beleefd, daarom laten de bewoners ook foto’s nemen van een tuinfeest, een gezellige barbecue, het dresseren van en benutten van de keuken samen met vrienden zodat de bezoeker de bezieling van deze woning eigen wordt.
